Oysa hiçbir seyir defteri incitmemeli sahibini. Boğmamalı insanı eline bulaşmakla yetinmesi gereken mürekkep. İma… Ya da söz, her neyse… İmgeler kabus ekmemeli göz kapaklarına. Derin bir soluk almalı öteden, şişirmeli yelkenleri, kendi sonuna varmalı eni sonu her yolculuk. Ama hakkıyla… Bir anda çivilerini söküp suya bırakmadan kendini…

 Parmak ucunda yürüyor gece. Her eşiğe bir düş bırakarak bulacak sabahı, öyle söylüyor. Kapın çalıyor. Kırk kere dönüyor yuvasında anahtar. Sonunda yeterince kapalı.